بررسی نگرش محیط‏زیستی شهروندان شهر تبریز براساس پارادایم محیط ‏زیستی نو

رابطه انسان و محیط‏زیست در طول حیات بشری، فراز و نشیب‏های فراوان داشته است. طبیعت، گاه منبع الهام‏بخش معنوی و گاه منبع تأمین نیازهای مادی تلقی شده و با شگفتی‏های بی‌شمار، امید و ترس را توأمان در وجود بشر برانگیخته است. با افزایش شهرنشینی، پیدایش صنعت و فن‌آوری، چهره طبیعت مخدوش و استفاده بی‏محابا از آن برای مقاصد مادی بر افکار معنوی پیشی گرفت. با پیدایش اولین بحرآن‌های محیط‏زیستی، این امر بر انسان آشکار شد که استفاده بی‏رویه از محیط‏زیست، شبکه حیات را مختل کرده و بقاء جانداران و البته انسان‌ها  را به خطر انداخته است. منشای این بحرآن‌ها در نوع نگرش، جهان‏بینی، نحوه تعامل و رفتار انسان‌ها نسبت به محیط‏زیست نهفته بود. در این مقاله، با استفاده از پارادایم(+) محیط‏زیستی نو و مقیاس NEP، به بررسی نگرش محیط‏زیستی شهروندان شهر تبریز پرداخته شده است. نتایج نشان می‏دهند که میانگین نگرش شهروندان مورد مطالعه در مورد حمایت از محیط‏زیست، در حد متوسط می‏باشد. همچنین میانگین نگرش محیط‏زیستی شهروندان براساس جنسیت و جهت‏گیری ارزشی مادی و فرامادی، متفاوت است. زنان و فرامادی‏گرایان، نگرش حمایتی‏تر دارند. بین سرمایه فرهنگی و اقتصادی با نگرش محیط‏زیستی نیز رابطه معنی‏دار وجود دارد. بدین معنی که با افزایش سرمایه فرهنگی و اقتصادی، نگرش افراد حالتی حمایتی‏تر پیدا می‏کند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان می‏دهد که متغیر سرمایه فرهنگی، حدود یازده درصد از واریانس نگرش محیط‏زیستی را تبیین می‏کند.